Puszcza Romincka znana i doceniana jako teren łowiecki była już w XVI wieku. Świadczy o tym mapa Prus Caspara Henneberga z 1576r. na której zaznaczony jest pałacyk myśliwski w Puszczy Rominckiej a obok niego dwa jelenie o pięknych porożach.

Polował tu w tym okresie Książę Georg Wilhelm, ojciec elektorów pruskich. W XIX wieku na Puszczę Romincką zwrócily uwagę elity II Rzeszy. Bogactwo zwierzyny występującej w tutejszych lasach przyciągało myśliwych. Puszczę Romincką niejako na nowo odkrył książę Fryderyk Karol Pruski, który polował tu w latach 1869-1884.

Wilhelm II – król pruski i cesarz niemiecki po raz pierwszy przybył do Puszczy Rominckiej w 1890 roku. Podczas tego pobytu ustrzelił kapitalnego jelenia dwunastaka. Wydarzenie to zostało upamiętnione ustawieniem pierwszego, jak się wydaje, a na pewno najstarszego znanego głazu Wilhelma. Znajduje się on aktualnie po rosyjskiej stronie puszczy. W sumie znanych jest 14 głazów Wilhelma II, w tym 8 po stronie Polskiej. W tymże roku 1890 Cesarz Wilhelm II ustanowił Puszczę Romincką dworskim rezerwatem łowieckim. Polowały tu koronowane głowy i dostojni goście z całej Europy.
Być może wędrując po puszczańskich ostępach i Ty odkryjesz nieznane dotąd Głazy!


Mapa Prus Caspara Henneberga z 1576r